Al vanaf het begin van deze eeuw ben ik verslaafd aan The West Wing. Voor wie geen idee heeft waar ik het over heb (in Nederland is maar 1 seizoen uitgezonden), The West Wing is een Amerikaanse serie over de president en zijn staf, gemaakt nog voor Barack Obama president werd. Bijzonder genoeg heeft het presidentschap van Obama best wat overeenkomsten met de serie. En ik heb begrepen, dat er door deze serie zelfs mensen in de politiek zijn gegaan én voor Obama hebben gewerkt, maar dat heb ik alleen van horen zeggen. Al kan ik me daar echt wel iets bij voorstellen.
De serie inspireert me nog steeds. Ik heb alle 7 seizoenen op dvd, kijk de hele serie elk jaar minimaal één keer. Verslaafd zei ik toch?. Het is een mooi gemaakte serie met prachtige dialogen, goede acteurs, geen gevloek en getier, geen moord en doodslag en het gaat echt ergens over. Toch is dat niet alleen waarom de serie me inspireert.
Dat is omdat in deze serie de regering van de VS bestaat uit een groep gepassioneerde, gewetensvolle en deskundige mensen, die elke dag weer hun stinkende best doen de wereld een beetje beter te maken. Geen ‘sleeping around’, geen verraad en bedrog, niet steeds maar anderen overal de schuld van geven. Wat een verademing is het om daarnaar te kijken. En hoe zou ik willen dat dit echt zo was. Niet alleen in de VS trouwens.
De afgelopen maanden heb ik ook weer zitten kijken. Met veel plezier, maar ook met een dubbel gevoel, omdat de werkelijkheid nu zo anders is. En vanavond was de laatste avond, de avond van de laatste 2 afleveringen. Met een glaasje port erbij heb ik ze bekeken. Bittersweet. Ga het missen, maar het is ook goed om ze weer even weg te leggen. Het is weer tijd voor het echte leven. Nog maar even een klein slokje port…
Reactie plaatsen
Reacties